O parafii

Miasto Bielsko wchodziło początkowo w skład parafii św. Stanisława w Bielsku. W latach 1604-1608 został zbudowany w późnogotyckim stylu kościół św. Trójcy przez mistrza murarskiego Szymona Goegera, jako zupełnie nowa świątynia protestancka. Był pamiątką epidemii dżumy, panującej w Bielsku w 1599 roku. Pełnił rolę kościoła cmentarnego na założonym w 1550 roku cmentarzu. Przejęty został w 1654 roku przez katolików i był do roku 1958 filią kościoła św. Mikołaja. Spalony w 1659 i 1808 roku, po czym użytkowany jako miejski magazyn soli. W latach 1828-1831 został odbudowany z dodaniem wieży staraniem ówczesnego proboszcza ks. dr Mateusza Opolskiego. Po renowacji 1883 roku pełnił funkcję kościoła szkolnego.

Cmentarz od XVII w. był wspólnie użytkowany przez katolików i protestantów. W 1896 roku został zamknięty i zamieniony na plac kościelny i ogród. W tej chwili po cmentarzu nie ma już ani śladu.

W 1928 roku bielska firma R. Juttner & F. Bolek dokonała pierwszej rozbudowy świątyni wydłużając nawę w kierunku zachodnim z dodaniem portalu i bocznej galerii. Podczas późniejszych renowacji przesunięto wieżę ze środka na koniec kościoła i dobudowano boczną nawę.

Kościół prócz swej funkcji szkolnej pełnił również od 1928 roku rolę fary garnizonowej. W 1933 roku odbyły się w nim uroczystości związane z 250 rocznicą wiktorii wiedeńskiej. Z tej okazji wmurowano w nim tablicę na cześć króla Jana III Sobieskiego i ulicę, przy której stoi kościół nazwano jego imieniem.

W 1958 roku została erygowana parafia p.w. Trójcy Przenajświętszej.

W latach 80-tych koło kościoła zostały wybudowane salki katechetyczne, rozpoczęta też została budowa nowego probostwa, przerwana z powodów finansowych. W ostatnim czasie został kościół odnowiony: zostało zamontowane nowe tabernakulum, wymieniony system nagłaśniający i wyremontowano zawieszenie oraz system sterujący dzwonami, przeprowadzono remont zabytkowych organów, wymieniono drzwi oraz zamontowano nowe dębowe ławki, konserwacji zostały poddane dwa obrazy: św. Antoniego oraz widniejący w ołtarzu w piątki oraz w okresie Wielkiego Postu obraz przedstawiający ukrzyżowanie Chrystusa. Z pewnością poważną inwestycją był remont placu przed kościołem zakończony w roku 60-lecia parafii.

Kościół jest budynkiem dwunawowym z dużym prezbiterium zakończonym absydą. W ołtarzu są przedstawione za pomocą płaskorzeźby wizerunki Osób Trójcy Świętej: Bóg Ojciec jako Starzec z brodą, Syn Boży jako młody mężczyzna z krzyżem siedzący na obłokach oraz Duch Święty jako unosząca się nad nimi gołębica. Poniżej znajduje się kopia figury Matki Bożej Ludźmierskiej. Na ścianach w kościele nie ma żadnych fresków ani malowideł (kościół budowali protestanci). W posadzce kościoła wmurowana jest wcześniej wspomniana płyta na pamiątkę wiktorii wiedeńskiej, na ścianach zaś wiszą tablice upamiętniające gen. Kustronia i brygadę Podhalańczyków.

Pierwszym proboszczem parafii został w 1958 roku ś. p. ks. Józef Koterla, któremu pomagał jako wikary ks. neoprezbiter Janusz Zimniak, obecny biskup bielsko-żywiecki. W 1971 roku zastąpił go zmarły w 1991 roku śp. ks. Stanisław Dyrda. Pełnił on funkcję proboszcza do roku 1984, w którym to roku urząd ten przejął ks. Andrzej Sapiński. Jego 15 letnie pasterzowanie przerwała nagła śmierć w październiku 1998 roku. Od listopada 1998 funkcję proboszcza parafii pełni ks. Józef Oleszko.

Od 1998 roku parafia powróciła do dawnej tradycji kościoła garnizonowego. Z tej okazji na kapelana parafii został mianowany ks. kapitan Marek Strzelecki. Następnie funkcję tę pełnił ks. kpt. Mariusz Tołwiński oraz ks. por. Marek Rycio. Od czasu konsekracji nowego kościoła na terenie 18 Batalionu Powietrznodesantowego w 2014 r. nabożeństwa dla żołnierzy i ich rodzin przeniesiono do ich nowego miejsca modlitwy.